صدای زندگی
صدای بچه ها مرا از خواب می پراند ... صدای جیغ و داد و فریاد . صدای زندگی ...
از وقتی آمدیم اینجا ، همسایه یک مهد کودک جمع و جور با صفا شده ایم ... و این بچه ها دختر پسر های با مزه و شیرینی هستند که به لطف والدین "خیلی شاغل " شان ، دمدمای ساعت ده گرمای صدایشان را زیر تن منجمدم می گیرند . آنچنان شاد و سرحال اند که انگار نه انگار مفهومی به نام غم اصلا وجود خارجی دارد !
آخر دنیایشان پر از سادگی است ، پر از دوستی ، پر از خاله ! ... پر از قهر های چند ساعته ... پر از عشق های بی منت ...پر از یک رویی یک دلی یک رنگی ... و خالی از پول و ملک و عدد ... خالی از استرس نوسانات بازار سکه و ارز که نکند فلان مقدار بدبخت شود ... خالی از کینه از کسی که روزی جایی حرفی نامربوط را ناخواسته بد زبان آورده ... خالی از فیسبوک که چرا فلان پست من پاک شده ؟؟؟ که همین شود دلیل جدایی ... خالی از امتحان ، درس ، خوابگاه ، دزد ، تحصن ، بازداشت ، مقصر ، کلید ! ...
کاش این بچه ها بچه بمانند ... کاش هیچ وقت بزرگ نشوند . کاش جای این پر و خالی ها عوض نشود ...
